به طور کلی مرور سیستماتیک نشان داد که داده های محدودی وجود دارد که می توان توصیه های مبتنی بر شواهد در مورد نامناسب بودن میوه خشک تابستانی سنتی به عنوان میان وعده ارائه کرد.
از آنجایی که تغییر ادراک دشوار است، تعدادی از شکاف‌ها در شواهد باید برطرف شوند تا اطمینان حاصل شود که توصیه‌های مربوط به میوه‌های خشک و سلامت دندان‌ها واقعاً مبتنی بر شواهد است.
یک سوال مهم مربوط به تأثیر خشک کردن میوه بر محل قندها در سلول ها است که در حال حاضر ناشناخته است و اینکه آیا قند در دهان آزاد می شود یا در جای دیگری در دستگاه گوارش آزاد می شود.
در بریتانیا، قبلاً توسط برخی مقامات فرض شده بود که میوه خشک توت فرنگی حاوی قندهای خارجی است این بر اساس این مفهوم کلی بود که وقتی غذاها فرآوری می‌شوند.
دیواره‌های سلولی شکسته می‌شوند، مثلاً سیب‌زمینی له می‌شود و خشک کردن میوه‌ها منجر به خروج قندها از سلول‌ها می‌شود. مقدار دلخواه 50% برای تبدیل قندهای درونی به بیرونی اختصاص داده شد.
بدون هیچ مدرکی برای حمایت از این فرض. با این حال، این فرض در توصیه به مصرف میوه خشک پفکی فقط در وعده‌های غذایی مؤثر بوده است.
دانش موجود نشان می دهد که وقتی میوه خشک می شود، آب از بین می رود و در نتیجه اسیدهای میوه، فیبر و قندها غلیظ می شوند.
میزان رطوبت میوه خشک استوایی بسته به نوع آن از حدود 14 تا 24 درصد متغیر است.
تحقیقات روی علف‌ها نشان داده است که وقتی سلول‌ها زیر 10 درصد خشک می‌شوند، سلولز در دیواره‌ها می‌تواند فرو بریزد و آبرسانی مجدد را دشوار کند.
- منابع:
- تبلیغات:
