پسته از غذاهایی با منشا گیاهی است.
اینها دانه های روغنی موجود در میوه (دروپه) پسته هستند، درختی کوچک به ارتفاع ده متر با تاجی بلند و ضخیم، متعلق به خانواده گیاه شناسی Anacardiaceae، جنس Pistacia و گونه واقعی.
پسته خندان کرمان، با شکلی دراز و کم و بیش پهن، می توانند به صورت خام، برشته شده و نمکی مصرف شوند یا به عنوان یک ماده در تهیه انواع آشپزی – سس ها، چاشنی ها، نوقا، بستنی ها و شیرینی های مختلف استفاده شوند. ارتباط با گوشت، ماهی و انواع پنیر کم نیست.
از نظر تغذیه ای، پسته دارای کالری بالایی است و به طور خاص در هیچ یک از گروه های غذایی هفتم اصلی طبقه بندی نمی شود. این به این دلیل است که آنها دانه های روغنی هستند که معمولاً در مجموعه به اصطلاح “میوه خشک” دسته بندی می شوند.
گردو، بادام، آجیل کاج، فندق، بادام هندی، ماکادمیا، اسپند و غیره که نباید با میوه های خشک اشتباه گرفته شوند. به دلیل محتوای بالای چربی، انرژی دریافتی نیز بسیار بالا است – حتی بیشتر از بسیاری از شیرینی ها، گوشت های پخته شده و سوسیس های چرب. با این حال، این نباید خوانندگان را فریب دهد.
پسته علیرغم کالری خاصی که دارد – در وعده های مناسب – برای اکثر رژیم ها مناسب است. پسته را فقط کسانی که از چاقی رنج می برند باید در حد اعتدال مصرف کنند و در صورت نمک زدن – رایج ترین شکل تجاری – توسط افراد مبتلا به فشار خون بالا.
بدیهی است که مانند همه غذاها، مصرف زیاد آن حتی در صورت وجود برخی اختلالات خاص کبدی یا کلیوی توصیه نمی شود. در پاراگراف های بعدی به جزئیات بیشتری خواهیم پرداخت.
گیاه پسته بومی آسیای صغیر است اما در حال حاضر عمدتاً در خاورمیانه، تونس، چین و کالیفرنیا کشت می شود. در واقع، درخت پسته آب و هوای گرم و خشک را ترجیح می دهد که مشخصه جنوب در قلمرو ماست.
محصولات پسته سیسیلی از نظر کمی پایین تر هستند، اما از نظر کیفی غیر مثبت فوق العاده در نظر گرفته می شوند.
پسته سیسیلی که در سرتاسر جهان مشهور و مورد استقبال قرار گرفته است، در ارتفاعی بین 300 تا 800 متر رشد می کند.
